มนุษย์เรานั้นถือเป็นสัตว์สังคม ที่ร้อยพ่อพันแม่ ต่างคนต่างที่มาอยู่ร่วมกัน สิ่งที่สำคัญคือการปรับตัวเข้าหากัน ขนาดนิ้วมือเราเองยังมีความยาว ความหนาไม่เท่ากัน คนเราก็ต้องมีความแตกต่างกันออกไป ทั้งความคิด การกระทำ การพูดจา และความรู้สึก สิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดจากการเลี้ยงดู ภาวะทางสังคมและสิ่งแวดล้อมรอบข้าว ทำให้เรามีพฤติกรรมแตกต่างกันออกไป

ประเภทที่ 1 ชอบซุบซิบนินทา

คนประเภทนี้เหมาะกับการทำงานคนเดียวซะมากกว่าเพราะหากทำงานร่วมกันก็จะเกิดปัญหา เพราะมีประสาทการรับรู้สิ่งรอบข้างได้ฉับไวเพื่อตอบรับสนทนากลับได้ทันที ทั้งที่เรื่องเกี่ยวข้องกับงานหรือไม่ก็เกี่ยวก็ตาม

วิธีรับมือ

ควรพยายามให้ทำงานคนเดียว และวางตัวให้เป็นกลางเพื่อที่เราจะสามารถเข้าไปคุยกับคนอื่นได้ทุกกลุ่ม พยายามคุยเฉพาะเรื่องงาน หากมีการพูดคุยเรื่องส่วนตัวให้เราเดินหนีออกมา

ประเภทที่ 2 ขี้หลี แทะโลม สายหื่น

คนประเภทนี้มักเป็นตัวฮา ปล่อยมุข เข้ากับคนอื่นง่าย บางครั้งอาจจะทำให้เรารู้สึกถึงการถูกคุกคามทางสายตา คำพูด และการแสดงออกอื่นๆ

วิธีรับมือ

ให้เราทำหน้าจริงจังเมื่อต้องสนทนา ไม่พูดคุยเรื่องส่วนตัว อย่ายิ้มให้คนประเภทนี้มากเพราะจะทำให้เกิดปัญหาชู้สาวตามมาได้ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้เล่นด้วย

ประเภทที่ 3 หลอกใช้งานหรือเป็นผู้อื่นเป็นเบี้ยล่างของตนเอง

คนประเภทนี้มักปากหวาน คอยถามเรื่องงานเราอยู่เรื่อย และให้เราสอนหรือทำให้ดูเป็นตัวอย่าง พอรู้สึกตัวอีกทีเราก็ทำงานให้เขาจนเกือบเสร็จหมดแล้ว จนลืมว่างานตัวเองยังไม่เสร็จ

วิธีรับมือ

ให้เราทำตัวเป็นคนแกล้งโง่บ้าง อาจจะใช้คำพูดว่าเราลืมไปแล้วว่าทำยังไงหรือยังไม่ได้ทำ และรีบส่งต่อให้คนประเภทที่มีพาวเวอร์สูง โดยการพูดว่าลองไปถามคนโน้นดูนะ

ประเภทที่ 4 พาวเวอร์สูงมีความเป็นอีโก้

คนประเภทนี้เป็นพวกอีโก้สูง มักพูดจาดูถูกทิ่มแทงเรา ไม่ว่าเราจะทำถูกหรือผิดก็ตาม มักจะทำงานได้ดีและเร็วกว่าคนอื่นๆ 

วิธีรับมือ

ให้เราตั้งสติให้ดีความคุมอารมณ์ให้ได้ ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบเขาก็ตาม อย่าแสดงอารมณ์ใดๆ ให้พยายามถามเขาเรื่องงานเสมอ เพื่อให้เขารู้สึกว่าตัวเองสำคัญ และคนประเภทนี้จะช่วยเรื่องงานคุณได้เยอะ

ประเภทที่ 5 พวกชอบอู้งาน

คนประเภทนี้มักแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เวลาเรียกก็จะไม่ค่อยหัน เล่นโทรศัพท์หรือเกมส์ หยิบแก้วน้ำ/กาแฟ เดินไปไหนมาไหน ตามมุมห้อง โต๊ะคนอื่น ทำให้งานเสร็จช้าและคนที่ร่วมงานก็จะเสร็จช้าตามๆ กันไปด้วย

วิธีรับมือ

ควรว่าไปตรงๆ และเขาก็จะแกล้งทำเป็นมึนงง ใส่เรา และควรรายงานให้หัวหน้าได้รู้ถึงปัญหาและสาเหตุความล่าช้าของงาน เพื่อให้จัดการเรื่องนี้ต่อไป

ในความเป็นจริงแล้วสิ่งสำคัญไม่ใช่ใครนิสัยดีนิสัยไม่ดี เพราะเราไม่มีทางหนีจากคนเหล่านี้ได้ รวมถึงตัวเราเองก็ย่อมมีข้อเสีย สำคัญที่เราต้องเรียนรู้ สำรวจตัวเองและปรับปรุงแก้ไขครับ